Około 560 lat temu w średniowieczu Christstollen, czyli tradycyjna strucla bożonarodzeniowa, była jeszcze wypiekiem postnym z mąki, wody i drożdży piwnych. Kształtem miała przypominać owinięte chustą dzieciątko Jezus; smak pozostawał kwestią drugorzędną. Nadworny szef kuchni i piekarz z Torgau, Heinrich Drasdow, wpadł pewnego dnia na pomysł, by wzbogacić tenże wypiek cukrem, rodzynkami, migdałami, suszonymi owocami i masłem. Te cenne składniki można było wówczas zdobyć tylko w aptece. Ówczesna klientela ograniczała się więc do ludzi majętnych. Poza tym wysoce niestosowne było używanie do postnego wypieku potępianych przez papieża produktów odzwierzęcych, jak masło. Ten stan rzeczy nie podobał się braciom-władcom, książętom Fryderykowi III Mądremu i Janowi Stałemu. Rządzili oni wówczas z Torgau szeroko rozsianymi obszarami Saksonii. Wystosowali więc list do papieża, Innocentego VIII, by ten zalegalizował nowy proces wypieku.

Piekarz Drasdow otrzymał wkrótce oficjalne pismo, przyznające mu przywilej wypiekania strucli według autorskiego przepisu. Dziś może więc być on uznawany wynalazcą, a przynajmniej piekarzem, który odkrył na nowo treściwe ciasto bożonarodzeniowe, znane współcześnie jako „Dresdner Christstollen”. Wypieki z suszonymi owocami znano już za Germanów pogańskich. Piekarz z Torgau udoskonalił więc dawny przepis, odważnie wykorzystując rynkową niszę. Dwór w Dreźnie na zupełnie inną skalę piekł i spożywał struclę, zwaną najpierw „Striezel”, a potem „Stollen”. Wypiek stawał się coraz lepszy i popularniejszy. Jak głosi legenda, przez niedbałą wymowę mieszkańców terenów tamtego odcinka Łaby nazwa „Drasdower Stollen” (strucla Drasdowa) przekształciła się ostatecznie w „Dresdner Stollen” (struclę drezdeńską).

Piekarka Sophie rozstrzyga kwestię strucli

Po starówce w Torgau oprowadza obecnie „piekarka Sophie”. Opowiada o dawnym życiu piekarzy i sporo wie o faktach, legendach i mitach dotyczących pochodzenia strucli Dresdner Stollen. Co roku na Rynku Bożonarodzeniowym piekarz Frieder Francke zaprasza na uroczyste krojenie strucli na rynku w Torgau. Piekarz ten korzysta z przepisu Barbary Wessner, potomkini piekarskiej rodziny Drasdo.

Gdzie? Markt 1, 04860 Torgau

W 1. niedzielę adwentu 2023 w Leisnig odbędzie się uroczyste uruchomienie piramidy świątecznej przy grzanym winie i kiełbaskach z rusztu. Po festiwalu Stollenfest w Münch's Backstube przy ulicy Eulenbergstraße pochód z lampionami wraz ze strażą pożarną z Leising przemaszeruje pod piramidę. O godz. 16:30 rozpocznie się uroczystość uruchomienia piramidy, którą uświetni orkiestra dęta oraz Freibadinitiative z Leisnig.

Kiedy? 27.11.2023 o godz. 16.30
Gdzie? Kirchstraße, 04703 Leisnig

Adwentowy kalendarz Ratusza w Eilenburgu będzie, jak co roku, tradycyjnie powiązany ze szczególną akcją, w którą włączyć się mogą wszyscy mieszkańcy, przedsiębiorcy (sprzedawcy, usługodawcy, gastronomowie itp.), stowarzyszenia i instytucje.

Jak powszechnie wiadomo, za każdym okienkiem kalendarza adwentowego kryje się niespodzianka. Nie inaczej będzie w przypadku dużego świątecznego kalendarza Ratusza w Eilenburgu. Za każdym numerem będzie kryć się wyjątkowy prezent. Przedsiębiorcy (sprzedawcy, usługodawcy, przedstawiciele branży gastronomicznej itp.), a także stowarzyszenia i instytucje zagwarantują mieszkańcom specjalną ofertę lub promocję na dany dzień. Kalendarzowe niespodzianki będą obejmować akcje specjalne i rabatowe, drobne upominki, ale także wycieczki lub porady online, dostępne tylko tego dnia. Dla mieszkańców Eilenburga przewidziano atrakcyjne oferty.

W tym roku kalendarz adwentowy przybiera znów nieco inną formę. Z uwagi na wydarzenia ostatnich dwóch lat radni Eilenburga każdego dnia podzielą się dobrym słowem lub życzeniami, a okna w ratuszu będą rozświetlone.

Kiedy? od 1.12.2023
Gdzie? Marktpl. 1, 04838 Eilenburg

Cztery świece
Na wieńcu adwentowym płonęły cztery świece. Na zewnątrz leżał śnieg, było bardzo cicho. Tak cicho, że dało się słyszeć, jak świece rozmawiają ze sobą.

Pierwsza świeca westchnęła i oznajmiła: „Mam na imię POKÓJ. Moje światło daje poczucie bezpieczeństwa, ale na świecie tyle jest wojen. Ludzie mnie nie chcą”. Jej płomień stopniowo malał, aż całkiem zgasł.

Druga świeca zamigotała i rzekła: „Mam na imię WIARA. Ale czuję się niepotrzebna. Ludzie już w nic nie wierzą. Jakie to ma znaczenie, czy płonę, czy nie?” Podmuch, który wtargnął do pomieszczenia, zgasił drugą świecę.

Cichutko i bardzo nieśmiało odezwała się trzecia świeca. „Mam na imię MIŁOŚĆ. Brak mi sił, by dalej płonąć; egoizm rządzi światem. Ludzie widzą tylko czubki własnych nosów i nie są gotowi, by uszczęśliwiać się wzajemnie”. Także i ten płomień zgasł, wzdychając ostatnim, płochliwym rozbłyskiem.

Wtedy do pokoju weszło dziecko. Zdumione popatrzyło na świece i spytało: „Dlaczego zgasłyście? Przecież powinnyście płonąć”. Zasmucone przyglądało się trzem zgasłym świecom.

I wtedy odezwała się czwarta. Rzekła: „Nie smuć się, moje dziecko. Dopóki płonę ja, możemy odpalić pozostałe świece. Mam na imię NADZIEJA”.

Dziecko odpaliło zapałkę od czwartej świecy i przywróciło do życia Pokój, Wiarę i Miłość.

Od roku 1877 w centrum miasta Geithain unosi się wspaniały aromat świeżo wypiekanego chleba i słodkich pyszności. Rodzinna piekarnia Bäckerei Claus stawia przede wszystkim na naturalność i regionalność. Nic więc dziwnego, że jej sława wykracza daleko poza mury miasta. W okresie Świąt tradycyjna strucla z piekarni Clausów cieszy się dużym popytem nawet na Lazurowym Wybrzeżu. Podobnie sprawa ma się z kiełbaskami z masarni Fleischerei Schuhknecht z Geithain. Nie może ich zabraknąć podczas żadnego święta, różnica zostanie wyłapana od razu! Ten niewielki sklep oferuje codziennie 500 różnych produktów, zawsze świeżych. Pracownicy chętnie spełniają specjalne życzenia klientów. Pakowanie w wielorazowy ecoBox jest na czasie.