Kościół miejski św. Egidien Colditz

Kościół św. Idziego znajduje się w bezpośrednim sąsiedztwie zamku Colditz. Jest to największy kościół w mieście Colditz 
Pierwsza wzmianka o nim pojawiła się w dokumencie z 1286 r. Po zniszczeniu w pożarze w 1430 r. odbudowano go w 1504 r.; jedynym zachowanym elementem jest chór wysoki ze sklepieniem żebrowym wykonanym z porfiru Rochlitz. Ołtarz główny, podarowany przez elektora Zofię w 1598 roku, ma znaczenie historyczne.

Elektorka wykazuje także szerokie zaangażowanie społeczne na rzecz mieszkańców miasta, co zostało docenione już podczas jej pobytu w Colditz. Po prawej i lewej stronie ścian prezbiterium znajdują się wyrzeźbione z porfiru tablice pamiątkowe, które wskazują na to życzliwe zachowanie. Jej dawne miejsce znajdowało się na prawo i lewo od drzwi na ganek. Dopiero później przeniesiono ich do sali chóru.

Organy zbudowane w latach 1876/77 przez WE Schmeissera z Rochlitz zastąpiły organy z lat 1575 i 1707. Znajdowały się one wówczas w krużganku północnym, natomiast nowy budynek przeniesiono do empory zachodniej. Są to organy dwumanualne o działaniu pneumatycznym.

Krucyfiks pochodzi sprzed reformacji i jego styl jest niezwykły. Widać na nim głębokie rozcięcie na klatce piersiowej, które z pewnością służyło w przeszłości do obrzędów kościelnych. W pomieszczeniu na prawo od ołtarza znajduje się kolejny krucyfiks. Chociaż nie jest widoczny dla zwiedzających kościół, nadal jest utrzymywany.

Za cenioną osobistość uważa się także przyjaciela Marcina Lutra, Wacława Lincka, który urodził się w Colditz w 1483 roku i tu uczęszczał do szkoły. Po studiach w Lipsku i Wittenberdze wywarł kształtujący wpływ na ówczesny system kościelny. Przypisuje się mu wprowadzenie w życie reformacji w Altenburgu i Norymberdze, która przyniosła ze sobą rozległe zmiany w historii Kościoła, które odczuwane są do dziś. Upamiętnia go tablica pamiątkowa w przedsionku. Stare płytki są widoczne za skrzynią naprzeciwko panelu. Są ostatnimi z dawnego piętra.

Niedawnym uroczystym wydarzeniem była 500. rocznica dzwonów. Odprawiono je ekumenicznym nabożeństwem w kościele w grudniu 2005 roku. Kolejny rok 2013 – chór obchodził 425-lecie istnienia. Jest to jeden z najstarszych chórów kościelnych w Saksonii.