Tartak Thallwitz

Pierwsza wzmianka o tym zabytku techniki, jedynym tego rodzaju w Saksonii, pochodzi z 1790 roku. Być może jest nawet znacznie starszy. Już historyczne mapy z początku XVII wieku pokazują taki młyn nad rzeką Lossą.
Koło wodne o średnicy 2,60 m i mocy ok. 10 KM niezawodnie spełniało swoją funkcję do 1985 r., napędzając urządzenia techniczne tartaku. Od 1985 roku funkcję koła wodnego przejął silnik elektryczny. W 1990 roku działalność tartaku została ostatecznie zamknięta.
Dzięki inicjatywom naszego stowarzyszenia i gminy Thallwitz udało się zapobiec popadnięciu tego zabytku techniki w ruinę w 1998 r. poprzez odbudowę kanału wodnego, koła wodnego i wału koła. 24 września 1998 roku tartak znów zaczął korzystać z energii wodnej. Wiele części tartaku zachowało się w oryginalnym stanie. Jeśli zajrzysz do piwnicy lub na sanki, na których zwożono pnie drzew, sam się o tym przekonasz.
Lokalne towarzystwo historyczne przejęło konserwację i opiekę nad tartakiem i czuwa nad tym, aby technologia działała niezawodnie podczas wycieczek z przewodnikiem i zwykłych dni pracy tartaku.